Kaplica wnękowa założona na rzucie zbliżonym do kwadratu powstała w 2 ćw. XIX w.. Nakryta czterospadowym dachem namiotowym zwieńczonym łacińskim krzyżem z pasyjką, murowana z kamienia łamanego i cegły. W kaplicy od południa znajduje się stół ołtarzowy, na którym znajdują się krucyfiks i rzeźby Matki Boskiej i Chrystusa Zmartwychwstałego, od północy na stole ołtarzowym znajduje się rzeźba św. Jana Nepomucena, a we wnęce od strony zachodniej rzeźba dzieciątka Jezus, błogosławiące prawą ręką i trzymające jabłko królewskie w lewej ręce, na głowie korona.
Podczas remontu konserwatorskiego kaplicy wykonano: odwodnienie przez wykonanie drenażu opaskowego. Izolację pionową fundamentów kaplicy. Kompleksowe prace renowacyjne ścian od zewnątrz oraz wnętrza kaplicy. Przemurowano odspojone narożniki gzymsu. Usunięto zasolone, zdegradowane tynki i pomalowano je w kolorze ustalonym na podstawie badań odkrywkowych. Naprawiono więźby i wymieniono blaszane poszycie dachu. Zabezpieczono wnętrze kaplicy przed rozbryzgami z ulicy poprzez wykonanie ekranu z przeźroczystego poliwęglanu.
Drewniane figury zostały odnowione przez Pawła Janowskiego.