Dla Cameraty podróż ta to oddanie hołdu ofiarom ludobójstwa dokonanego przez bolszewików na elicie narodu polskiego (Katyń, Kuropaty k/Mińska). To odwiedzenie kraju lat dziecinnych Adama
Mickiewicza, drewnianego dworku w Zaosiu, w którym poeta przyszedł na świat, Nowogródka, w którym spędził dzieciństwo i wczesne lata młodzieńcze, jeziora Świteź, opiewanego przez naszego wieszcza narodowego. To odwiedzenie miejsca urodzenia jednego z największych synów narodu polskiego – Tadeusza Kościuszki (Mereczowszczyzna). To także poznanie Grodna – miasta Jagiellonów i Króla Stefana Batorego, miejsca Sejmu Rozbiorowego i więzienia ostatniego polskiego Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, miasta Elizy Orzeszkowej
i Orląt Grodzieńskich, miasta, które „nie było miastem, lecz samym urokiem”. To wreszcie zobaczenie świadectw świetności Rzeczypospolitej na wschodzie, wpisanych obecnie na listę UNESCO – ordynacji Radziwiłłów w Nieświerzu i Mirze.
Cameracka młodzież z wielkim zaangażowaniem modliła się za pomordowanych rodaków, składała kwiaty i zapalała znicze na ich grobach, recytowała „Świteziankę” Mickiewicza w srebrzystych wodach Świtezi.
Kalendarium koncertowe:
22 sierpnia – Katedra pw. Franciszka Ksawerego w Grodnie (Białoruś)
23 sierpnia – Kaplica w Smoleńsku (Rosja)
24 sierpnia – Msza Święta za pomordowanych Polaków w Katyniu (Rosja)
25 sierpnia – Msza Święta za Ojczyznę w Nowogrodzkiej Farze, miejscu chrztu Adama Mickiewicza, ślubu Króla Polski i Wielkiego Księcia Litewskiego Władysława Jagiełły z Zofią Holszańską, a także miejscu spoczynku 11 polskich sióstr wyniesionych na ołtarze za to, że oddały życie w czasie II wojny światowej za 120 nowogrodczan (Białoruś).
W programie koncertów znalazła się muzyka polska od Bogurodzicy po muzykę XX wieku.
Największe podziękowanie i zaszczyt dla wielickiego chóru Camerata pod dyrekcją Izabeli Szoty stanowiły słowa proboszcza Katedry Grodzieńskiej : „…Dziękujemy Wam za to, że obudziliście w Nas Ducha…”
Zbrodnia dokonana na narodzie polskim jest niewyobrażalna. Dlatego musimy pamiętać, że to my wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za to, ażeby nie dokonała się jeszcze większa zbrodnia – zbrodnia zapomnienia.