Na środowej uroczystości obecni byli licznie zaproszeni goście m.in.: prof. dr hab. inż. Antoni Tajduś, rektor AGH w Krakowie, prof. zwycz. dr hab. inż. Zbigniew Engel z AGH, dr h.c. multi, honorowy prof. Politechniki Warszawskiej, dr Jerzy Krawczyk, wicedyrektor Biblioteki Głównej AGH, prof. dr hab. inż. Janusz Kowal, dziekan Wydziału Inżynierii Mechanicznej I Robotyki AGH, a także zastępca burmistrza Wieliczki Henryk Gawor, starosta Powiatu Wielickiego Jacek Juszkiewicz, burmistrz Bochni Bogdan Kosturkiewicz, górnicy, młodzież.
Inżynier Feliks Piestrak urodził się 2. 06. 1868 r. w Lutczy na terenie Galicji wchodzącej w skład Austro-Węgier, jako syn Józefa, nauczyciela, organisty i Marii, nauczycielki. Uczył się w gimnazjum w Rzeszowie i Jaśle, gdzie zdał maturę w 1887 r. . W latach 1887-1891 studiował górnictwo w Leoben w Austrii. W 1896 r. poślubił Kazimierę Markiewicz. Mieli pięcioro dzieci: Karola, Kazimierza, Zygmunta, 
Zofię, Jadwigę. Po studiach odbył służbę wojskową, a następnie rozpoczął pracę zawodową w górnictwie solnym. Pracował na Podkarpaciu w: Stebniku (1892-1893), Kałuszu (1893-1894), Kaczyce (1894-1895), Lacku (1895-1896), Bochni (1896-1898), Wieliczce (1898-1904), Dolinie (1904-1907). Wówczas, w 1896 r. otrzymał awans na zarządcę górniczego, potem na starszego zarządcę górniczego. W tych latach zdobył potrzebne doświadczenie, kwalifikacje, aby potem pisać o tym w swoich publikacjach. W czasie tej pracy wykazywał się umiejętnościami i wiedzą w dziedzinie
wiertnictwa, obudowy, wentylacji, odwadniania szybów, bezpieczeństwa pracy, transportu w kopalniach. Był rzeczoznawcą w ocenie szkód górniczych i organizatorem nowych kopalń i warzelni soli w wolnej Polsce po 1918 r.
Zofię, Jadwigę. Po studiach odbył służbę wojskową, a następnie rozpoczął pracę zawodową w górnictwie solnym. Pracował na Podkarpaciu w: Stebniku (1892-1893), Kałuszu (1893-1894), Kaczyce (1894-1895), Lacku (1895-1896), Bochni (1896-1898), Wieliczce (1898-1904), Dolinie (1904-1907). Wówczas, w 1896 r. otrzymał awans na zarządcę górniczego, potem na starszego zarządcę górniczego. W tych latach zdobył potrzebne doświadczenie, kwalifikacje, aby potem pisać o tym w swoich publikacjach. W czasie tej pracy wykazywał się umiejętnościami i wiedzą w dziedzinie wiertnictwa, obudowy, wentylacji, odwadniania szybów, bezpieczeństwa pracy, transportu w kopalniach. Był rzeczoznawcą w ocenie szkód górniczych i organizatorem nowych kopalń i warzelni soli w wolnej Polsce po 1918 r.
Gdy w 1909 r. osiadł w Wieliczce, zatrudnił się w Salinach i zamieszkał z rodziną w Pałacu Konopków. Będąc kierownikiem Szkoły Górniczej i Muzeum Salinarnego, podniósł szkołę do rangi szkoły średniej, opracował dla niej statuty, plany naukowe, podręczniki. Będąc równocześnie pracownikiem Salin awansował otrzymując kolejno stanowiska: radcy, nadradcy, dyrektora górniczego. Dzięki niemu powstała pierwsza trasu turystyczna na trzech poziomach kopalni. Po niej oprowadzał znamienitych gości. W czasie I wojny światowej w 1915 r. i w 1918 r. kierował Salinami w Wieliczce jako naczelnik. W Wieliczce mieszkał i pracował do 1924 r. Z lat 1914-1924 pozostawił po sobie “Pamiętnik” opisując w nim m.in. życie miasta i kopalni. Pamiętnik ten jest w posiadaniu Biblioteki 
PAU w Krakowie, w formie zeskanowanej na płytkach DVD znajduje się w Zbiorze Regionalnym wielickiej biblioteki. Największym jego dorobkiem są jego publikacje, niekiedy zdobione różnymi rysunkami, zdjęciami. Najcenniejszym dziełem jest używany do dziś “Niemiecko – polski słownik górniczy”, pierwszy wydany w 1913 r. w Wieliczce. Z okazji 50.lecia Szkoły Górniczej w Wieliczce opracował “Pięćdziesięciolecie c.k. szkoły górniczej w Wieliczce” (Wieliczka, 1912 r.), w którym zawarł wykazy absolwentów, napisał także “Przewodnik po Wieliczce i jej kopalinach”Projektantem i wykonawcą tablicy ku pamięci Feliksa Piestraka jest mgr Andrzej Starowicz, a projekt budowlany wykonał Janusz Lepiarz.
