Major Stanisław Szuro – Żołnierz Niezłomny, weteran września 1939 r., więzień obozów koncentracyjnych i komunistycznych, pedagog – w dniu 19 października obchodził wyjątkowy jubileusz – 100-lecie urodzin. Z tej okazji Burmistrz Wieliczki Artur Kozioł przekazał zasłużonemu świadkowi historii Odznakę Honorową Królewskiego Górniczego Wolnego Miasta Wieliczka.

Major Stanisław Szuro wraz z licznie zgromadzoną rodziną oraz zaproszonymi gośćmi dziękował Bogu za swoje życie podczas Mszy świętej w krakowskim kościele franciszkanów reformatów.

Dostojny Jubilat związany jest z naszym miastem przez żonę Danutę z domu Gelles, wieliczankę. Mieszkali przez wiele lat przy ul Kościuszki wraz z dwoma synami. Warto wspomnieć, że Stanisław Szuro przez ponad 20 lat był  nauczycielem historii w wielickim Niższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów.

„ W roku 1975 zacząłem przygodę z reformatami, która trwała ponad 20 lat. […] Teraz mam wielu znajomych ojców w tym zakonie. Chyba mnie dobrze wspominają, bo zapraszają na różne spotkania i jubileusze.” - tak Stanisław Szuro wspomina wielicką szkołę w publikacji „I tak będę żył” wydanej w 2018 r.

Stanisław Szuro ps. „Zamorski”, „Kruk” - urodził się w 1920 r. w Krakowie. Absolwent Gimnazjum Nowodworskiego. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. na Wileńszczyźnie. Internowany na Litwie wrócił nielegalnie do Krakowa i wstąpił w szeregi Związku Walki Zbrojnej. Zajmował się drukowaniem i kolportażem prasy podziemnej. Aresztowany przez Niemców przebywał w więzieniu przy ul.  Montelupich w Krakowie, a następnie w różnych obozach, m. in. Sachsenhausen, Bergen-Belsen, Barth. Po powrocie do Krakowa w marcu 1946 r. włączył się do podziemia antykomunistycznego. Aktywnie działał w oddziale zbrojnym Narodowej Organizacji Wojskowej pod nazwą Liga Walki z Bolszewizmem. W listopadzie 1946 r. został aresztowany i po krótkim procesie skazany na karę śmierci. W marcu 1947 r. na mocy amnestii wyrok złagodzono do 15 lat. Zwolniono go warunkowo w lipcu 1956 r. Po wyjściu na wolność ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował m.in. w Technikum Łączności, Niższym Seminarium oo. Reformatów w Wieliczce i w Liceum Zakonu Pijarów. Ożenił się z Danutą Gelles i ma dwóch synów, doczekał się także wnuków i prawnuków. Zrehabilitowany 22 lutego 1994 r. W 2008 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2018 r. otrzymał medal Pro Patria.