„Pilnujcie mi mojego teatru, podtrzymujcie dalszą działalność i rozwijajcie się wraz z nim.” - powiedział kardynał Karol Wojtyła gdy w 1976 roku odwiedził parafię Świętego Michała Archanioła w Pawlikowicach i dowiedział się o istnieniu tam amatorskiego teatru. Wierni temu zaleceniu parafianie z Pawlikowic angażowali się w działalność teatru, który wczoraj, tj. 10 października br. obchodził jubileusz 100-lecia istnienia. Z tej okazji podczas uroczystej mszy św. w kościele parafialnym w Pawlikowicach nastąpiło nadanie teatrowi imienia ks. Kardynała Karola Wojtyły. Po mszy św. ksiądz proboszcz Eugeniusz Dziedzic zaprosił na Biesiadę Jubileuszową pt. „To były piękne dni...” .

W niedzielne popołudnie (10 października) sala teatralna przy kościele parafialnym w Pawlikowicach zapełniła się po same brzegi. Z okazji tak pięknego jubileuszu przybyli dawni i obecni członkowie zespołu teatralnego wraz z rodzinami, mieszkańcy Pawlikowic i okolicznych miejscowości, księża ze Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła, które to zgromadzenie od lat posługuje w pawlikowickiej parafii, a także księża i siostry zakonne z sąsiednich parafii wraz z księdzem prałatem Zbigniewem Gerle oraz licznie zaproszeni goście: w tym burmistrz Wieliczki Artur Kozioł, starosta wielicki Jacek Juszkiewicz, zastepca burmistrza Wieliczki Henryk Gawor, dyrektorzy okolicznych szkół i przedszkoli, a także sołtysi i przedstawiciele innych organizacji kulturalnych.
Reżyserem niedzielnego spektaklu był Stanisław Tatara, wokół którego obecnie skupia się Amatorski Zespół Teatralny w Pawlikowicach. W programie jubileuszowego wieczoru znalazły się scenki upamiętniające najważniejsze sztuki odgrywane na deskach teatru, w tym wielokrotnie odgrywaną i nagrodzoną drugim miejscem podczas Przeglądu Amatorskich Zespołów Teatralnych w Wadowicach sztukę „Gość Oczekiwany”, ale także Misterium Męki Pańskiej wg ks. Ferdynanda Ochały oraz „Skrzypek na dachu” w wykonaniu artystów krakowskich scen muzycznych.
W niedzielnym spektaklu gościnnie wystąpiły też zaprzyjaźnione zespoły: Jubilaeum oraz pieśni i tańca „Mietniowiacy”. Piękny i różnorodny program niedzielnego spektaklu spotkał się z owacjami na stojąco licznie zgromadzonej publiczności. Na zakończenie przyszedł czas na gratulacje, podziękowania i życzenia. Na ręce Stanisława Tatary burmistrz Artur Kozioł podziękował wszystkim artystom za to wspaniałe wydarzenie, przypomniał także wyjątkową osobowość księdza kardynała Karola Wojtyły, późniejszego papież Jana Pawła II, który został wybrany na patrona pawlikowickiego teatru. Burmistrz Wieliczki złożył również szczególne podziękowania na ręce księdza Władysława Skowrona, który w latach siedemdziesiątych jako proboszcz parafii w Pawlikowicach przyczynił się do rekonstrukcji zaplecza teatralnego rozgrabionego przez władze komunistyczne w latach pięćdziesiątych oraz wręczył czek na 5 tys. na dalszy rozwój tego wyjątkowego teatru.

RYS HISTORYCZNY AMATORSKIEGO ZESPOŁU TEATRALNEGO

1. Rok 1910
W Zakładzie Wychowawczym dla sierot w Pawlikowicach Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” przekształca się w Towarzystwo „Grunwald”, które 28 sierpnia 1910 roku w pięćsetną rocznicę zwycięstwa nad Krzyżakami wystawia plenerową inscenizację bitwy Grunwaldzkiej na polach zakładowych. Zaproszonych zostaje setki gości z Wieliczki i Krakowa, obecny jest nawet poseł do Rady Państwa w Wiedniu – Franciszek Sroka.
2. Lata 1912 – 1918
Wystawiane są reminiscencje innych bitew – odsieczy wiedeńskiej, bitwy pod Racławicami. Towarzystwo skupia się na ważnych wydarzeniach w historii kraju inscenizując utworzenie Legionów Polskich we Włoszech przez Henryka Dąbrowskiego, czy też świętując rocznice urodzin i śmierci sławnych Polaków – m.in.: Kochanowskiego, Kopernika, Mickiewicza, Słowackiego.
3. Lata dwudzieste
Rozbudowa Zakładu Wychowawczego – budowa skrzydła południowego z salą widowiskową wraz ze sceną wpłynęły na poprawę warunków pracy młodzieży zakładowej. Od 1925 roku na tejże scenie wystawiane są „Jasełka” – początkowo wg scenariusza Lucjana Rydla, a w późniejszych latach także wg ks. Ferdynanda Ochały. Oprawą muzyczną zajęli się bracia Józef i Stanisław Morawscy i Teodor Rudnicki – nauczyciele i wychowawcy młodzieży w pawlikowickim Zakładzie.
4. Lata trzydzieste
Oprócz przedstawień jasełkowych odgrywane są także sceny z „Męki Pańskiej” – początkowo wg Ewangelii, a potem wg scenariusza ks. Ferdynanda Ochały, jak też na podstawie książki Romana Brandstaettera „Jezus z Nazaretu”. Wystawiane są również dzieła mniej znanych twórców literatury polskiej m.in.: – komedia „Z chłopa król” – Piotra Baryki, opera komiczna „Cyganie” Franciszka Dionizego Kniaźnina, czy też dramat „Mnich” Józefa Korzeniowskiego.
W tym samym mniej więcej czasie powstaje w Pawlikowicach drugi teatr – w środowisku gimnazjalistów – który rywalizuje z pierwszym teatrem wychowanków i rzemieślników działającym pod kuratelą braci Morawskich. Tak prężna działalność teatralna miała istotny wpływ na życie zgromadzonej przy Zakładzie Wychowawczym młodzieży ale także okazała się być ważnym czynnikiem integrującym społeczność.
5. Lata czterdzieste
Okres okupacji na wiele lat przerywa działalność teatralną w Pawlikowicach. Jednak Zakład Wychowawczy wciąż pozostaje ośrodkiem krzewienia kultury wśród dzieci i młodzieży poprzez organizacje tajnych kompletów. Zaraz po wojnie, przez kilka lat odgrywane są niemal wszystkie sztuki sprzed wojny ale także kilka nowych – m.in. „Grube ryby” Bałuckiego.
6. Lata pięćdziesiąte
W roku 1951 teatr zostaje zamknięty przez władze komunistyczne, pozostaje zrabowany, kostiumy, dekoracje, rekwizyty, i reflektory wywieziono do kilku krakowskich teatrów. Podobna interwencja władz w roku 1956 definitywnie przerwała działalność sceniczną w Pawlikowicach. Formą zastępczą okazują się małe inscenizacje jasełkowe i pasyjne odbywające się w kościele.
7. Lata siedemdziesiąte
Kolejna odwilż polityczna przynosi trochę więcej swobód obywatelskich. Teatr powoli zaczyna wychodzić z podziemia. Następuje próba odbudowy starej sceny w budynku nad stolarnią, oraz odtwarzanie dawnych kostiumów i dekoracji pod kierunkiem ówczesnego proboszcza ks. Władysława Skowrona. W roku 1972 wystawione zostają „Jasełka”, rok później „Gość Oczekiwany” Zofii Kossak-Szczuckiej, w 1974 opowieść „Dnia jednego o północy” oraz „Żywot św. Genowefy” w roku 1975. Z tą ostatnią sztuką zostaliśmy zaproszeni do Miejsca Piastowego koło Krosna.
8. Rok 1979
Teatr zostaje przeniesiony do Domu Kultury w Pawlikowicach z powodu remontu budynku stolarni. Nowy zespół pod kierunkiem pana Jana Klekowskiego wystawia „Jasełka” i „Misterium Męki Pańskiej” w reżyserii pana Stanisława Bajgiera. Inscenizacje te cieszą się ogromna popularnością, wystawiane są również poza naszą miejscowością.
9. Rok 1981
Wybuch stanu wojennego po raz kolejny przerywa działalność naszego teatru.
10. Lata dziewięćdziesiąte
Przy nowo wybudowanym kościele zostaje oddana do użytku nowoczesna sala teatralna z ogromną sceną i kilkoma pomieszczeniami zaplecza technicznego. Do Pawlikowic powraca działalność sceniczna. „Jasełka” z roku 1996 w reżyserii ks. Stanisława Kalisztana są grane przez kilka kolejnych sezonów i wystawiane gościnnie w Stalowej Woli oraz Pewli Ślemieńskiej koło Żywca. W roku 1997 zostaje wznowiona sztuka o tematyce społecznej pt. „Gość Oczekiwany” w reżyserii pana Aleksandra Piąstki , która jest wystawiana przez kilka lat a obejrzało ją prawie pięć tysięcy widzów. Zostaje ona zaprezentowana na Przeglądzie Amatorskich Zespołów Teatralnych w Wadowicach gdzie zdobyła drugie miejsce, a najmłodsza aktorka – odtwórczyni roli sieroty otrzymuje wyróżnienie za najlepszą rolę drugoplanową. Na specjalne zaproszenie władz wielickich „Gość Oczekiwany” zostaje odegrany w Miejskim Domu Kultury w Wieliczce oraz pobliskich Czarnochowicach. Misterium Pasyjne w reżyserii ks. Pawła Nowogórskiego zostaje również uhonorowane drugą nagrodą na przeglądzie Amatorskich Zespołów Teatralnych w Krakowie. Fragment tego widowiska nagrał ośrodek Telewizji Krakowskiej.
11. Pierwsze dziesięciolecie XXI wieku
Rok 2000 to czas wielu jubileuszy. Teatralny zespół obchodzi dziewięćdziesięciolecie istnienia. Z tej okazji wystawia Program Biesiadny „A to Polska właśnie” przy współpracy zespołu muzyczno – wokalnego „Jubilaeum” oraz sztukę teatralną opartą na francuskiej legendzie pt.: „Dziewczynka bez dłoni”. To przedstawienie zostało zaprezentowane m.in. w podziemiach wielickiej kopalni – w komorze Haluszka. W roku 2003 zostają zrealizowane dwie sztuki i biesiada jubileuszowa. Inscenizacja sztuki „Bóg jest jak Bóg” w reżyserii Stanisława M. Tatary otrzymuje na kolejnym Przeglądzie Teatrów Amatorskich w Krakowie dwa wyróżnienia – dla twórcy scenografii oraz dla ks. Eugeniusza Kucharewicza – ówczesnego opiekuna zespołu za rolę pierwszoplanową. Od roku 2005 zespół wystawia kilka programów refleksyjnych poświęconych życiu i nauczaniu Jana Pawła II.

- To najważniejsze wydarzenia i osiągnięcia w długiej historii naszego teatru, oczywiście nie sposób w krótkim rysie przytaczać wszystkich przygotowanych sztuk, inscenizacji i programów artystycznych. Oprócz wspomnianych osiągnięć nie możemy pominąć tych niewymiernych sukcesów – a więc integracji, udziału w wychowaniu młodzieży, pokonywania kompleksów i satysfakcji z tego, że razem potrafimy osiągnąć o wiele więcej niż w samotności. - dodają członkowie zespołu.